Psycholog szkoły - p. Magda Bartyzel

Godziny pracy:

PONIEDZIAŁEK  13.45 - 15.15

WTOREK 8.00 - 15.00

ŚRODA 13.00 -15.00

Z psychologiem można kontaktować się:

Telefonicznie: nr tel. 94 35 87 493 wew. 20, mailowo: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Jak kształtować w sobie poczcie własnej wartości?

Każdy człowiek na przestrzeni lat tworzy obraz samego siebie, pozytywny lub negatywny, który jest wynikiem różnych doświadczeń. Od tego w dużej mierze zależy, czy jesteśmy szczęśliwymi ludźmi. Wysokie poczucie własnej wartości jest silnie skorelowane ze zdrowiem psychicznym, ponieważ zabezpiecza nas przed nadmiernym stresem, silnymi stanami lękowymi depresją, uleganiem nałogom czy destrukcyjnymi myślami.

Skąd bierze się poczucie własnej wartości?

Przede wszystkim z akceptacji dziecka przez rodziców już we wczesnych fazach rozwoju. Mówi się, że szczęśliwi rodzice to szczęśliwe dzieci i jest w tym sporo prawdy. Dziecko wymaga od opiekunów bezwarunkowej miłości, poczucia bezpieczeństwa, zaufania oraz akceptacji. Tylko wtedy ma szansę wyrosnąć na zadowolonego z siebie dorosłego człowieka, który zna swoją wartość. Pamiętajmy: dzieci uczą się przez modelowanie. To, w jakich barwach przedstawimy im świat, wpłynie na ich późniejsze życie.

Niskie poczucie własnej wartości przejawia się najczęściej w „ugrzecznieniu” dziecka, które jest wycofane, szybko się poddaje gdy tylko coś sprawia mu trudność. Mówiąc prościej- nie wierzy w swoje możliwości.

Czym różni się poczucie własnej wartości od samooceny?

Poczucie własnej wartości to akceptowanie siebie z wszystkimi mocnymi i słabymi stronami.

Samoocena zaś polega na ocenie samego siebie w kontekście różnych predyspozycji, wad i zalet, które zauważa się w sytuacji porównywania siebie z ludźmi. Ważne, byśmy słyszeli naszego wewnętrznego krytyka, ponieważ to pomoże nam pracować nad swoim zachowaniem, ale nie zakładać z góry, że wszystko, co robimy jest złe. Kształtujmy pozytywny obraz siebie poprzez zdrową relację z samym sobą.

Pamiętaj, że jesteś tym, o czym myślisz cały dzień. Jeżeli z góry zakładasz, że i tak nic Ci się nie uda, to prawdopodobnie tak się stanie, ponieważ swoim zachowaniem i podjętymi decyzjami będziesz do tego dążyć. W psychologii takie zjawisko nosi nazwę „samospełniającego się proroctwa”.

Jak nauczyć się myślenia o sobie dobrze?

• Bądź świadomy/a swoich mocnych i słabych stron.

• Powtarzaj sobie codziennie hasło: lubię siebie!

• Doceniaj swoje wysiłki i drobne sukcesy.

• Zaakceptuj to, że jak każdy człowiek masz zalety, ale też wady.

• Nie porównuj siebie do innych ludzi.

• Nowe zadania traktuj jako wyzwania i podejmuj się ich.

• Naucz się śmiać, kiedy zrobiłeś coś absurdalnego- dzięki temu nabierzesz dystansu do siebie i świata.

• Analizuj swoje zachowanie i wyciągaj z niego konstruktywne wnioski.

 źródło: www.glospedagogiczny.pl

23 lutego- Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją

Zjawisko depresji ciężko jest ująć w kilku zdaniach. Mówi się, że depresja to „choroba duszy”. Według statystyk między 10% a 25% kobiet i 5% a 12% mężczyzn w pewnym momencie swojego życia może na nią zachorować. Na szeroko rozumiane zaburzenia depresyjne cierpi w Polsce około 4% nastolatków, a liczba ta wzrasta. Należy mieć na uwadze fakt, iż konsekwencje nieleczonej depresji mogą prowadzić nawet do samobójstwa.

Wyróżnić można kilka rodzajów depresji:
Stan depresyjny- potocznie nazywany uczuciem przygnębienia, stanem obniżonego nastroju. Można go odczuwać w trudnej sytuacji życiowej, może też mieć związek np. z zaburzeniami hormonalnymi.
Epizod depresyjny- stan, w którym występuje minimum pięć objawów depresji i trwa co najmniej dwa tygodnie.
Dystymia- chroniczna depresja. Stan utrzymującego się obniżonego nastroju przez co najmniej dwa lata.

Depresja u dzieci i młodzieży objawia się między innymi poprzez bóle somatyczne (ból głowy, brzucha, zaburzenia odżywiania i snu), towarzyszy im irytacja, złość, zachowania autoagresywne, demonstrowanie wrogości wobec otoczenia, osłabienie pamięci. Inne objawy to wycofanie się z życia towarzyskiego, apatia, anhedonia (utrata zdolności do przeżywania radości). Symptomy te oczywiście mogą występować zarówno u dorosłych, jak i młodzieży.

Charakterystyczne myśli:
Nic mnie nie cieszy
Z niczym sobie nie radzę
Coś jest ze mną nie tak
Moje życie nie ma sensu
Ciągle tylko płaczę
Nie mogę się na niczym skupić
Chcę ze sobą skończyć
Nie chce mi się żyć
Jestem lękliwy, rozdrażniony
Jestem beznadziejny

Gdzie zgłosić się po pomoc?
Psycholog szkolny
Pedagog szkolny
Centrum Wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego, tel.: 800-70-2222

Jesteś ofiarą przemocy lub jej świadkiem? Tutaj znajdziesz pomoc:

Niebieska linia: 800-120-002
Policja: 112
Straż miejska: 600 224 517

TOZ: 604-885-901